სოფელთან გამოთხოვება ოცის წლის ალექსის მიერ
და იმავე დღეს მისგან თქმული

გოდება ხორცისა მდაბიოთათვის

მეორე სათხოვარი საერთო,
ღვთის-მშობლისადმი

ვალდებულ მქონან ეგ სათხოვარი
მამა პაპეულ დანაბარია,
შენით მისმენდეს მე მაცხოვარი,
ამინს იტყოდეს მთა და ბარია.

ივერთა დედავ, შენია, შენი,
შენდა აღრჩეულ ქართველთა ერი,
ამათ გარგებდა წილთ-განაჩენი
პიროვან ერი შენ შესაფერი.

მოხედე, დედავ, ივერიისა
ზამთარი დიდი ადგია ჭირად,
შეჰყურებს საწყლად თვის ობლობასა,
ზამთრის გადასვლა უჯდება ძვირად.

შენ მოუვლინე ხსნა და საშველი,
ანგელოზ ნათლის მფარველი, მცველი,
პური და ღვინო უკურთხე ძველი,
შორად განხადე მტერ-მწვალებელი.

ჩვენი ნათესავ ქალწული ნინა,
შენგან ნუგეშად ქართლს მოევლინა,
ნათელი სახსრად რო მოეფინა,
ახლა დედაო, რად მოგეწყინა?

შენი შეწევნის გვაღირსე სმენა,
ერსა ახარე უკვდავებანი,
მშვიდობიანსა იტყოდეს ენა,
შორად განასხე მწვალებლობანი.

ისმინე ჩვენი შენდამი ვედრი,
სმენა წვალების გვაშურებს დიდად,
მგმობართა თვისი მიაგე ხვედრი
და ჩვენ გვარჩინე დაცული წმიდად.

დაიცევ სამწყსო შენი წილ-ხდომილ,
გარემოდგომილ მხეცებისაგან,
რათა ვერ გვპოვონ გლახაკ-დავრდომილ,
გვიხსენ განმრყვნელი მგელებისაგან.

 

ღვთის-მშობლის შესხმა

დავითის ქნარის ოქროს სიმები
ათ-ძალი ქების საგალობელი,
ადამის ტომთა სულთ სალხინები
შენ ხარ მარიამ სამადლობელი.

პირველ მთიების შობილის ძისა
პალატ უზადო შენ მხოლო სრული.
სძალო უსძლოვო მაღლისა ღვთისა,
სულის წმიდისა ტაძარი თნული.

დავითის ბობღან ქნარი-ებანი
შენთვის გალობდა ათასი წლობით,
შესრულდა შენზედ მისი ქებანი,
ღვთის ჩაგონებულ წინასწარ-ცნობით.

ესრედ ყოველნი წინა-მეტყველნი
საკვირველებით გიხსენიებდნენ,
აღსრულდა სიტყვა მათი ყოველნი,
წინად გვახარეს ვის ეძიებდნენ.

ვინ შესძლოს შესხმა ანუ მე ესე
ცოდვით ბურვილმან გავბედო წერა!..
მხოლოდ გლახაკმან გულს განვუწესე,
შენ განმიწმიდო გულისა მზერა.

მიკურთხე ბაგე ჩემი მწიკული:
მომმადლე სიტყვა შესაკადრია,
შენვე გშვენოდეს სხივი მზიური,
შენ ხარ ცოდვილთა მთვარე ბადრია.

ზეცის ქალაქის ბჭე-შესავალი,-
კარი წყალობის შენით განგვეღო,
ჩვენი დიდების კვლავ აღსავალი
შენგნით გვეხარა, რაც რო მიგვეღო.

კაცთა ნათესავთ შვენიერებას,
ღვთისა ჩვენდამო მეცნიერებას.
ანგელოზთაცა საკვირველებას,
ზეცისა ძალნი გიძღვნიან ქებას.

მე ვით შევაწყო საგალობელი,
მხოლოდ სურვილი ქების მწადეა,
რა ვსთქვა, ვით გაქო, აბა რომელი
მაქვს შენი სათნოდ მოსამზადეა.

ქება ქებათა ვერას შეგმატებს,
მხოლოდ ჩვენ გვინდა გესათნოოდეთ.
ღვთისა დედასა ვინ რას შეგკადრებს,
მხოლოდ გუნდრუკად გესაკმეოდეთ.

მუხლებ მოყრილი, ხელებ გაშლილი,
სირცხვილეული ქვე მხედველია,
ცოდვის კვეთებით მძიმედ დაღლილი
მიმიღე ცოდვილ მვედრებელია.

ბევრი მაქვს ბრალი შენ წინ ცდომილი,
ვიცი გაწყინე უღირსებითა,
მაგრამ ვინანი და ვარ გრძნობილი,
შენვე მოგმართავ აღსარებითა.

ჩემი სიცუდე, ჩემი სიბნელე
შენ რას დაგაკლებს, ხარ მადლიანი,
აუტანელი ჩემთვის სიძნელე-
შენ რომ დამაგდო მე ბრალიანი.

ძემან გვასმინა სრული შენდობა
სამეოც-შვიდ გზის დღესა შინაო,
აბა ნუ მტანჯავს დასჯილი გრძნობა,
გთხოვ, მომიხსენო ნათელს-შინაო.

გლახაკ-საწყალი ცრემლით გეაჯი,
ღვთისა დედა ხარ ნუგეშიანი,
განსდევნე ჩემგან, ეშმაკი ქაჯი
ნათლის ცხოვრების მძულებიანი.

მიხედენ რისხვით, ვერ უძლონ დგომად,
მღვიმედ რბიოდენ სირცხვილეულნი;
მხოლოდ ინებე, შერისხე წყრომად,
იქცენ უკუნად შენგან ძლეულნი.

ღვთისა დედაო, ვახ თუ შეგძულდე,
ცოდვების დრონი... მეყვედურება,
ვერ იხილავო მოკვდე, აღსრულდე,
ამას მექადის მესაუბრება.

მაგრამ მირჩება ვითომ იმედი,
იესო ტკბილის დედაც ტკბილია,
გულსა ვიოხებ ამის გამბედი,
ვერ გძლევს, რაც ცოდვა ჩემგან ქმნილია.

შენს ნათელობას, შენს უზადობას
სწორედ არ ძალ უძს მე მომიძულოს,
ჩემს გლახაკობას, ჩემს ჭინჭველობას
გული ვერ გითმენს, მტერმან მიგულოს.

ნუგეში მექმენ, ნათლის დედაო,
საწუთოიდან როს განვიდოდე,
გპოვო იმედად სულსა ზედაო,
შენი ფარვითა მე ცად ვიდოდე.

შენ გამახარებ, შენ დამაწყნარებ,
თორემ მზირავნი გამამწარებენ,
მაგრამ შერისხავ, მათ გააქარვებ,
და მე მფარველნი აღმამაღლებენ.

ჩემი მეუფე იესოს წინა
შენ დამიდგები ნათესაობით;
შესთხოვ, შეუნდევ რაც გაგაწყინა,
ვიქნე კურთხეულ უკვდავ დღეობით.

 

წმინდათა წერილთათვის

სიტყუა წმინდათა გულთა მანათი,
სულის წმინდისგან ნიჭებულია,
სულო, გიყვარდეს სიტყუა ამათი,
მტერთა საძლეო, გმირეულია.

როცა კითხულობ, მიუპყარ სმენა,
ჰაზრი შეიტკბე, სანატრელადა,
ჯვარის აღების ისწავე თმენა,
მაღლით შეწევნა საფარველადა.

სჭამდე სიტყვასა, ვითარცა პური,
გწყუროდეს საქმით აღსრულებანი,
სიმხნით ებაძვე, აიღე შური,
თანაც გახსოვდეს უძლურებანი.

მზათ არის ღმერთი ხელი გიწოდოს,
სიმდაბლის გზაზედ შეგხვდეს იესო!
სიყვარულითა შვილად გიწოდოს,
წყალობა მისი მარად ჰგიესო.

წიგნებში ნახავ, მისთა მეგობართ
ჯილდოდ ანიჭა საწუთო ჭირი,
ვითარ შვენოდა მტერთა მეომართ,
მეფისთვის მოკვდეს მხედარი გმირი.

ნუ ებაძვები იმ მოციქულებს,
რომელთა განდგეს იესოსაგან,
ოდეს ეტყოდა ჯვარით ცმულობას
და განშორებას დიდებისაგან.

იმათ ეგონათ ქვეყნად დიდება,
იესოს მიერ ენიჭებოდა,
და როს ისმინეს ამათ რიდება,
იესოსთანა არ ვინ დგებოდა.

გულში იხატე: ეკუთვნი სიკვდილს,
ჭირი და ტანჯვა გეწევა დიდი,
უმართე მხარი, ნუ მონებ სირცხვილს,
ესეა ღონე გასავლელ ხიდი.

აგრე იცოდე, ქვეყნად მწირი ხარ,
ტარიგი იესოს შედგომილია,
მისთვის სამსხვერპლო შესაწირი ხარ,
ჯვარის აღების ხარ ცნობილია.

იტვირთე ჯვარი, უმართე მხარი,
თვალ-წინ იხატე თვით მაცხოვარი,
შესვი ნაღველი, გწყუროდეს ძმარი,
იესოს მისდევ, არ უყო ვარი!

კვლავ გევედრები გაშალე მხარი,
იესოს მისდევ არ უყო ვარი!



კაცის არსება

სული და ხორცი შენაწევრებულ ორად ხმოვანი არსებიანი,
სულსა მმართველსა ხორცი აცვია, ხრწნადი, მავალი ცხოვრებიანი,
ხორცი ქალაქად წარმოჩენილი, სული მეუფედ გამგებიანი,
ხორცი ხილულის მსასოებელი, სული მერმისა გონებიანი.

ხორცის სურვილი მოტყუებული, მოკლე აზრისა ქონებიანი,
მომავალისა დაუხედველი, ნდომის მიმყოლი, მონებიანი,
სიბრძნე სულს ახლავს გამგეობისა, ნათლის მომფენი სხივებიანი,
სულსა სამოსად ხორცი აცვია, წამი თვალ-მაქცი, ოცნებიანი.

ხორცი გებული ოთხის ნაწილით: ცეცხლი, ჰაერი, მიწა წყალია,
სული გებული უნივთოებით, სიბრძნე ზეცისა მომავალია,
ხორცთან ყოფობა სულსა ესაჯა, ოდეს მოიგო ურჩი ბრალია,
საპყრობილეა ხორცი სულისა, რათა იხადოს იგი ვალია.

სულის ცნობანი სამ-პიროვანი შემადგენელი არსი ერთია,
სიტყვა და სული და გონებაცა გუამსა შეადგენს, კაცი ერთია,
უმისოდ ხორცი პირუტყვულია, კაცი სამებით შესაერთია,
ვით რო ღვთაება სამებიანი, მაგრამ არსებით ერთი ღმერთია.

სიტყვის ორღანო ღვთისა განგებით მხოლოდ ჩვენს შორის მგალობელია,
ხორცის თვისება კაცთა შორისაც თუმცა პირუტყვის მახლობელია,
მაგრამ განგება, კითხვა-პასუხი ბრძენი სულითა საცნობელია,
სული უკვდავის გონიერობით განჩინებულობს, საგრძნობელია.

სწავლა ორ გვარად გასაყოფია: სწავლა სიცრუის და სიმართლისა,
სწავლა მართალი და ჭეშმარიტი, ღვთისა მხედველი და სინათლისა,
სწავლა სიცრუის, ამპარტავნული, ურწმუნოება, ქედი ლაღისა,
სიბრძნე სოფლისა, გაცოფებული, მომქსოველია დედა ზარდლისა.

გონება ცთომილ, ამპარტავანი ვეღარ შეიგნებს სულის სახესა,
მუცლის მსახური, გაუმაძღარი, გარე შეუცავს ბნელსა მახესა,
ცურავს გონებით ღელვის ზღვაშია, ფრიად განშორდა ცნობის არესა,
ჰბორგავს ვარ ყოფით მისგან უწდომსა, იწვევს მარადის ბნელსა მხარესა.

ღმერთო, უფალო, ტკბილო იესო!
გშვენის გალობა დიდებისაგან,
არსი ყოველი შენგან ჰგიესო,
წამებს სიბრძნეცა ქმნულებისაგა.

შენ შეგვიბრალე, შენნი მონანი
რა ყოფადისა იჭვით მცდარია,
ფილოსოფოსთა იჭვნი, ცნობანი,
სარწმუნოებით დასამყარია.