
ზიარების შემდგომი ლოცვანი
გმადლობ შენ უფალო, ღმერთო ჩემო, რამეთუ არა განმაგდე მე ცოდვილი,
არამედ ზიარ-ყოფად მე სიწმიდეთა შენთა ღირს-მყავ, გმადლობ შენ, რამეთუ
მე არა ღირსი ზიარებად ყოვლად-წმიდათა შენთა ზეცისა ნიჭთა ღირს-მყავ.
არამედ მეუფეო კაცთ-მოყვარეო, ჩუენთვის მომკვდარო, და აღდგომილო, და
მომნიჭებელო ჩუენდა საშინელთა ამათ, და ცხოველს-მყოფელთა
საიდუმლოთა, კეთილის-საქმედ, და განსაწმედელად სულთა, და ხორცთა
ჩუენთა, მომეც ყოფად ამისა მეცა საკურნებელად სულისა ხოლო და ხორცთა,
განსადევნელად, ყოველთა წინა-აღმდგომთა, განსანათლებელად თვალთა
გულისა ჩემისათა. სიმშვიდედ სულიერთა ძალთა ჩემთა. სარწმუნოებად
ურცხვენელად, სიყვარულად შეუორგულებელად, აღმავსებელად სიბრძნითა,
დამარხვად მცნებათა შენთა შეძინებად საღმრთოთა მადლთა შენთა. შენისა
სასუფევლისა თვისებად. რათა სიწმიდითა შენითა დაცული, მადლსა შენსა
მოვიხსენებდე მარადის და არავინ თავით თვისით ცხოველ-არს, არამედ
შენდამი, მეუფისა ჩემისა, და ქველის-მოქმედისა და ეგრეთვე ამის
ცხოვრებისაგან განსრული, სასოებითა ცხოვრებისა საუკუნოსათა, მარადის
მყოფსა განსვენებასა მივიწიო, სადა მედღესასწაულეთა ხმა დაუსრულებელ-
არს, და წარუვალი სიტკბოება, ჰხედვენ პირისა შენისა სიკეთესა
გამოუთქმელსა, რამეთუ შენ ხარ ჭეშმარიტი სასურველი, და გამოუთქმელი
სიხარული, მოყვ